Havermoutpap met banaan en chiazaad

– Click here for this recipe in English -> Banana chia oatmeal pudding –

Ik heb al vaker verteld dat ik wekelijks graag ga hiken in de bergen hier, de Santa Monica Mountains. ‘Hiken’ is niets meer dan de berg oplopen als workout. En weer terug dus. De route die ik altijd volg bestaat uit een geasfalteerd pad dat naar een scoutingkamp leidt. Het kost me 45 minuten om er naar toe te lopen, dus wekelijks spendeer ik 1,5 uur aan hiken.

Heerlijk! Ik geniet van de natuur, de rust en het uitzicht over de stad en zee. En het is ook nog eens goedkoper dan een sportschool 😉

Maar… die natuur brengt ook een minpuntje met zich mee. Een paar weken geleden zag ik, terwijl ik op weg terug was naar beneden, twee coyotes lopen! Waaaaah! Dat was altijd mijn grootste angst. Of nee, om eerlijk te zijn is mijn grootste angst om een poema (een ‘mountain lion’) tegen te komen, daarna komt een ratelslag en daarna kwam de coyote.

De coyotes liepen weer op hun dooie gemak de struiken in, waar ze vandaan kwamen, toen ze mij zagen. Maar toch! Natuurlijk stond ik te trillen op m’n benen en ging ik eenmaal thuis googlen om te lezen wat je moet doen als je een coyote tegenkomt (niks als ze weg lopen, met je armen zwaaien en geluid maken als ze op je af komen), of coyotes wel eens mensen aanvallen (alleen als ze hondsdol zijn) en hoeveel coyotes er in de Santa Monica Mountains leven (veel, en 150 hebben een gps halsband om).

En uiteraard las ik toen ook berichten over een recente aanval van een lynx (die leven hier ook) op een vrouw die nietsvermoedend op haar veranda zat, en over een aanval van een poema op een 6-jarig jongetje dat met zijn ouders aan het hiken was. Ok… dat was niet híer in de Santa Monica Mountains, maar wél in Californië.
En ik wil liever niet in het nieuws komen omdat ik ben aangevallen door een wild beest.

Sinds ik die coyotes heb gezien heb ik een busje pepperspray gekocht en ben ik vier keer gaan hiken. Eén keer met een vriendin, we waren toen zo druk aan het kletsen dat ik niet eens bang was. Daarna twee keer alleen maar ik voelde me zo angstig om weer een beest tegen te komen dat het niet lukte om tot het einde door te lopen. Vervolgens ben ik eens met P geweest, doordeweeks toen hij een paar dagen vrij had. En weer was ik behoorlijk angstig, dus ik doe mezelf er geen plezier mee om nog eens alleen te gaan.

Wat eigenlijk belachelijk is, want ik loop er al een jaar en heb nooit eerder een groot eng wild beest gezien. En bovendien liepen de coyotes weer weg toen ze mij zagen. Daarnaast lopen en fietsen er altijd genoeg andere mensen en rijden er regelmatig auto’s die op weg zijn naar het scoutingkamp.
Maar toch kan ik mezelf er niet toe aanzetten om weer te gaan lopen… Dus wat nu? Eigenlijk moet ik weer rondjes door de buurt hier gaan lopen, maar ik ben een beetje te lui en stel dat uit.

Dan maar gezond eten! Een gezonde start van de dag is deze havermoutpap met banaan en chiazaad. Een ontbijt dat ik voor het eerst maakte toen ik de Puur Eten Uitdaging deed, de banaan gebruikte ik als natuurlijke zoetstof. Voorheen zou ik er namelijk een flinke lepel maple syrup of honing doorroeren om aan mijn zoet-behoefte te voldoen maar tijdens die 30 dagen vermeed ik suiker (met uitzondering van de natuurlijk suikers die in fruit voorkomen).
Ik ben er eigenlijk wel trots op dat ik dit heerlijke ontbijt nog steeds maak en zeker 2 keer per week eet. Zonder suiker en geraffineerde koolhydraten leven is best pittig 😉

Geniet ervan!