Courgette spaghetti met gebakken ricotta

– Click here for this recipe in English -> Zucchini spaghetti with baked ricotta –

Ik heb jullie nog niet eens verteld over die ene vrijdagavond dat ik P naar de eerste hulp moest brengen! Nee schrik maar niet… hij loopt inmiddels gewoon weer rond hoor 😉

Het gebeurde ‘s avonds om 21.00u, we waren bezig om de gastenkamer klaar te maken en er was net een nieuwe internetmodem binnen gekomen. Ik was in de slaapkamer en P bij het kastje onder de tv in de woonkamer bezig om de modem aan te sluiten. Opeens hoor ik dat hij z’n hoofd stoot en even kort vloekt. Ik vroeg of alles ok was en hij antwoordde: ‘ja hoor’. Het was even een seconde stil en toen volgde er: ‘Alhoewel… shit…’ Daar kwam P met een bloedend hoofd de slaapkamer binnen gelopen. En dan ook echt bloedend hè, van dat bloed dat langs z’n gezicht naar beneden liep.

Ik sprong op in paniek terwijl P riep dat ik iets moet pakken dat hij tegen z’n hoofd kan houden. Ik ren de badkamer in… wc papier? Nee, naar de kast… een handdoek dan? Nee wacht, hup naar de keuken voor een theedoek. Ik herinner me nog niet vele bebloede theedoeken van toen mijn broertje weer eens een gat in z’n hoofd viel. Jammer dat we nu geen toeschouwers hadden want het moet een leuk schouwspel geweest zijn, ik al rennend en springend door het huis.

Ok volgende stap. Hoe voel je je? Ben je duizelig? Wil je wat water? Ga je flauwvallen? Moet ik een ambulance bellen? WAT NU?! Hij werd een beetje wit, begon te zweten maar viel gelukkig niet flauw. Ik greep m’n telefoon en stuurde via whatsapp een sms naar m’n moeder. Zij is verpleegster en weet altijd raad, maar helaas was ze nog niet wakker (goh wat gek, om 6u ‘s ochtends op zaterdag 😉 ).
De dokter bellen misschien? Dat zou ik tenminste in Nederland doen denk ik. Het duurde even voordat er werd opgenomen en ik had geen idee wie ik aan de telefoon had, vast een of andere assistente ofzo. Die mij helemaal niks kon vertellen zei ze, of eigenlijk niks wílde vertellen omdat het dan een verzekeringskwestie was. Gekke Amerikanen 🙁 Ik was toch enigszins in paniek en legde uit dat ik geen idee had wat ik moest doen omdat we nog maar kort in Amerika woonden. Maar nog steeds wilde ze me niks vertellen.

Boos hing ik op en samen besloten dat we maar één ding konden bedenken nu de huisarts niet wilde meewerken: de Emergency Room, oftwel ER. Ik kon wel enigszins zien dat de wond op P’s hoofd niet al te diep was, maar het bloedde nog wel lekker. Nou, het zekere voor het onzeker dan maar. Schone theedoeken mee en in de auto op weg naar de eerste hulp.
Daar aangekomen kreeg P een heus ziekenhuisbandje om en het duurde niet lang of hij werd een kamertje ingeroepen. Wauw, dat viel mee! Maar helaas, dit was even een intake door een verpleegster. Kort daarna werden we weer naar de wachtkamer gestuurd. Maar het grappige is: het bloeden was inmiddels gestopt en P voelde zich wel weer prima. Naar huis gaan was eigenlijk ook geen optie dus we bleven maar gewoon wachten. Anderhalf uur later werd hij opgehaald door een andere verpleegster, we gingen een klapdeur door en we stonden zo opeens op de filmset van ‘ER’! Of nou ja, niet helemaal natuurlijk, maar het leek er wel op 🙂 Hij werd op een bed in de gang gezet en ik kon op de stoel ernaast plaatsnemen. Daar zaten we dan, te wachten tot de dokter langskwam. Dat wachten duurde een half uurtje en stiekem vermaakten we ons prima. Geloof me, het leek nét alsof we op een filmset zaten, alleen ging het er wat rustiger aan toe.

De dokter kwam, deed wat testjes bij P en vertelde me dat ik hem een paar keer moest wakker maken die nacht. Ze zijn in Amerika blijkbaar erg van de tetanus injecties want daar werd een paar keer naar gevraagd. Maar P heeft die nooit gehad dus de dokter stuurde nog even een verpleegster langs die P een grote spuit in z’n bovenarm kwam zetten. Geen hechting, zelfs geen pleister op z’n hoofd maar wel een tetanus injectie! We voelden ons toch wel een beetje bezwaard tegenover de mensen die wél echt hulp nodig hadden daar op de ER.
Met een ervaring rijker reden we rond middernacht weer naar huis, wat een belevenis!

Mocht dit nog eens gebeuren dan weet ik inmiddels dat er ook zoiets bestaat als ‘Urgent Care’ waar je ook naar toe kunt gaan in zulke gevallen. Laten we hopen dat we het nooit meer nodig zullen hebben. P weet nu in ieder geval dat er een plank hangt boven het tv-kastje!

Op de terug weg wilde hij niet eens een donut halen tegen de schrik, bij die fijne donut-tent die 24/7 open is. Jammer 😉 En maar goed ook, want ik was juist bezig om de Puur Eten Uitdaging op poten te zetten. En die uitdaging is nu bezig, dus momenteel eet ik super gezond en dan maak ik noodles van courgette en eet ik dat in plaats van spaghetti.

Wie wist dat dat zo lekker kon zijn?! Mijn maaltijden bestaan voornamelijk uit groente, met wat vlees of vis erbij en af en toe wat kaas. Deze courgette spaghetti met gebakken ricotta heb ik vegetarisch gehouden. De gebakken ricotta heb ik voor het eerst gegeten toen mijn schoonmoeder voor ons kookte op onze laatste avond van onze vakantie in Nederland. Lekker! Doordat je het in de oven bakt droogt het wat uit, het heeft dan iets weg van halloumi maar dan met een roomzachte ricotta smaak.

Voor het maken van de courgette spaghetti kun je een heuse spiraalsnijder gebruiken, maar een mandoline of een grove rasp werkt net zo goed. Houd er rekening mee dat de slierten nog iets slinken als je ze bakt, dus maak de slierten niet te dun.

Geniet ervan!