Dan dan noodles, noodles in een pittige pindasaus

– Click here for this recipe in English -> Dan dan noodles –

Je zal het vast niet geloven maar ik had mijn eerste rijles toen ik al 28 jaar was; 6 maanden en 26 rijlessen later had ik mijn rijbewijs op zak. In Nederland is dit best snel maar als ik dit aan mijn Amerikaanse vrienden vertel dan zijn ze verbaasd. In Amerika (of in LA in ieder geval) heb je maar 6 uur aan rijlessen nodig om rijexamen te mogen doen. Ik was uiteindelijk ‘maar’ €1.500 kwijt aan mijn rijlessen, theorie-examen en praktijk toets, in LA liggen de kosten véél lager. Wij hoefden maar $33 te betalen voor onze Californische rijtest. Dat is inclusief 3x een theorietoets (voor als je zakt, je mag het dezelfde dag nog 2x opnieuw doen) en 1x afrijden. Een tweede keer afrijden kost… hou  je  vast… wel $6!! Als je ouder bent dan 18 dan heb je in principe geen rijlessen nodig, vanaf je 16e mag je al afrijden en met een tijdelijk rijbewijs (dan sta je onder toezicht van je ouders) rondrijden. In dat geval heb je 30 uur theorieles gehad en moet je 6 uur (!!) achter het stuur te hebben doorgebracht in rijlessen. Eigenlijk een beetje bizar weinig.

Want er zitten zoveel voordelen aan lang rijles hebben. Het is ook een soort proces waar je doorheen moet, er gebeurt zoveel om je heen en je moet overal op letten. Ik hoor nu nog steeds de stem van mijn rijinstructeur in mijn oor. Het gaat om kleine -maar ook cruciale- dingen: ‘je remlichten zijn een manier om te communiceren met je medeweggebruikers, rem niet om de haverklap want het kan diegene achter je aan het schrikken maken’. Autorijden gaat vooral om communicatie met de automobilisten om je heen, dat is iets dat je moet leren. Je moet leren om situaties in te schatten en daarop te anticiperen, en dat is niet iets dat iedere automobilist hier in LA beheerst!

Sommige automobilisten besluiten op het allerlaatste moment dat ze van de linkerrijbaan op de 5-baanse snelweg naar de afrit rechts moeten. Ze rijden dan vervolgens op hoge snelheid alle vijf de banen opzij om zich op het laatste moment, dwars over het verdrijfvak (!!), tussen het langzaam rijdende verkeer op de afrit te drukken. Het verkeer staat in LA ook wel eens vast, geen probleem, dat gebeurt nou eenmaal dus dan rijd je met 20 mph (ipv de gebruikelijke 65) over de snelweg. Maar zodra er dan eventjes ruimte komt dan wordt het gaspedaal weer keihard ingedrukt om op te trekken. Om vervolgens weer keihard af te remmen omdat het verkeer een paar meter verderop nog steeds vast staat. Ik doe dat niet, ik rijd gewoon met 20 mph door omdat ik al gezien heb dat het verderop nog steeds vast staat. Het rijdt toch veel te onrustig als je verderop weer keihard op de rem moet, of heb ik het nou mis? Anticiperen, daar draait het allemaal om.

En elkaar de ruimte gunnen, van het ‘ritsen’ hebben de Angelenos ook geen kaas gegeten trouwens. Vorige week nog, ik reed op de afrit en omdat ik weet dat de kans groot is dat er nog een automobilist met hoge snelheid van rechts komt omdat er op het allerlaatste moment bedacht wordt dat ze eraf moeten, hield ik een beetje ruimte tussen de auto voor mij en mijn auto. En ja hoor, nog drie automobilisten die zich er tussen drukten. Degene achter mij snapte het niet helemaal en bleef maar op zijn claxon drukken. Snapt hij dan niet dat ik juist hiermee de doorstroming bevorder? Want als ik de auto er niet tussen laat dan gaat hij stil staan op de baan er links naast en dat zet het verkeer daar weer vast. En het is nou niet zo dat wij helemaal stil stonden, we reden wel gewoon door…

Je moet in LA gewoon je eigen ruimte pakken en niet wachten tot ze je er tussen laten, datzelfde geldt voor het invoegen op de snelweg. In Nederland leer je dat je op de oprit al de snelheid aan moet nemen van het verkeer op de snelweg, je trapt het gaspedaal dan ook keihard in om in te kunnen voegen. Maar niet in LA, daar snappen de meeste mensen het niet wat tot gevolg heeft dat het verkeer rond de op- en afritten vaak vast staat. Je kunt dus op je dooie gemak invoegen, met 5 mph.

Voordat we naar LA verhuisden vond ik het doodeng en ik zei dan ook dat ik absoluut niet op de snelwegen wilde rijden. Nu lach ik erom, om die automobilisten die als gekken rijden in auto’s die in Nederland niet door de APK zouden komen. Hier bestaat de APK niet, waardoor je de meeste kapotte en brakke auto’s ziet (en hoort!) rijden die vaak met ducktape of spanbanden aan elkaar worden gehouden. Serieus! Maar ik vind het eigenlijk vet grappig nu.

En het allergekste: tijdens onze vakantie in Nederland vorige maand keek ik er naar uit om weer gewoon op de LA snelweg te rijden. Ik verlangde er zelfs naar! In Nederland is er natuurlijk de regel dat het langzaamste verkeer rechts blijft rijden, en sneller verkeer links. Je mag dan ook niet van rechts inhalen, alleen van links. Maar je mag ook niet links blijven rijden, je moet constant terug naar de rechter rijbaan en daarna weer naar de linker rijbaan om degene voor je in te halen. En dan weer terug naar rechts… kortom, you know the drill…
In LA kies je gewoon één baan uit en daar blijf je rijden. Hoe relaxed is dat?! Dat is tenminste zoals ik het doe, ik verwissel alleen van baan als ik iemand wil inhalen die voor me rijdt en te langzaam gaat of als ik weer van de snelweg af moet. Ik houdt mijn TomTom in de gaten en weet wat ik kan verwachten.

Ik vind rijden dan ook helemaal niet erg en ik rijd met veel plezier 30+ minuten om ergens te gaan lunchen. Naar de San Gabriel Valley ten oosten van LA bijvoorbeeld, voor een ‘Food Tour‘ langs 5 verschillende restaurants. Of naar Silver Lake om daar af te spreken voor een lunch met Maryanne van The Little Epicurean.
Zowel tijdens de food tour als bij Pine & Crane in Silver Lake at ik een heerlijk gerecht, dan dan noodles, oftewel noodles in een pittige pindasaus.

Hmmmm, pindasaus! Dat gerecht móest ik wel thuis namaken. Super simpel om te maken en perfect om te serveren op warme zomerdagen omdat je het lauwwarm eet.
Waar wacht je nog op?

Geniet ervan!